INTERVIEW VD WEEK: MATEJ RODIN

In de eerste week van de transferperiode strikte KVO meteen twee versterkingen: de talentvolle Belg Pierre Dwomoh en de Kroatische verdediger Matej Rodin (26). Met die laatste hadden we een uitgebreide babbel.

Na omzwervingen in verscheidene Balkan-landen en in Italië belandde de Kroatische verdediger in 2020 bij de Poolse middenmoter Cracovia. Daar werd hij al snel een sleutelspeler en dat zou hij 2,5 jaar lang blijven. Nu maakt hij de overstap van de Poolse cultuurstad Krakau naar de Belgische kuststad Oostende.

Matej, vertel eens, waarom de keuze voor Oostende?
“Eerst en vooral omdat de Belgische competitie toch hoger staat aangeschreven dan de Poolse. Het is een competitie die nauw in de gaten wordt gehouden door de clubs uit de vijf topcompetities. En laat ons eerlijk zijn, in één van die competities spelen, is de droom van elke voetballer. Daarnaast dateren de eerste gesprekken met KVO al van één jaar geleden. Ik had toen een goed contact met Gauthier Ganaye die mij het KVO-project uit de doeken deed. Ik was toen al bereid om de overstap te maken maar uiteindelijk wou Cracovia me toen niet laten gaan. Ik had er een prima relatie met trainer en bestuur dus ik verzette me niet tegen een verlengd verblijf, uiteindelijk had ik er nog een lopend contract. Nu liep mijn contract af in juni en wilde Cracovia wel meewerken aan een transfer. Een maand geleden hervatten de gesprekken met Gauthier en zo kwam de overgang met één jaar vertraging toch rond. Het doet deugd dat KVO mij al zo lang wil, dat is toch een teken van vertrouwen in mijn kwaliteiten.”

Wat zijn je kwaliteiten precies?
“Ik fungeer het best als middelste van drie centrale verdedigers, in een 5-3-2 of 3-4-3-formatie. Een beetje de foutjes van de andere spelers oprapen dus (lacht). Cracovia speelde een gelijkaardig spelsysteem met eveneens hoge pressing dus het voetbal van Oostende zou me moeten liggen. Ik denk dat ik met mijn ervaring, inzicht en leiderschap de ploeg wel wat kan bijbrengen. Het is nu aan mij om mijn kwaliteiten te tonen op training en van zodra ik de kans krijg, ook in de wedstrijden.”

cracovia speelde een gelijkaardig spelsysyeem als oostende dus het voetbal van kvo zou me moeten liggen

Volgde je de wedstrijden van KVO al?
“Zeker. Vorig jaar al toen de eerste gesprekken er waren en de afgelopen maand ook toen die gesprekken hervatten. Er lopen hier goede spelers rond en ik denk dat deze ploeg beter kan dan wat ze tot nu toe liet zien. Op Union – toch geen zwakke ploeg – speelden we goed tot en met die 0-0. Een onbestaande strafschopfout leidde uiteindelijk tot de openingstreffer en daarna werd het moeilijker. Maar als we dat spelniveau kunnen doortrekken tegen de kleinere clubs moet dit ons zeker de nodige punten opleveren. We willen zo snel mogelijk een kloof maken met de degradatiezone.”

KVO heeft wel een band met Kroatische verdedigers. Zo speelden je landgenoten Antonio Milic (2015-2018) en Goran Milovic (2018-2020) hier.
“Milic ken ik een beetje, hij speelde ook in Polen bij Lech Poznan. Ik praatte met hem over Oostende en hij raadde mij de overstap aan. Hij vertelde me dat het een ideale club én competitie is om jezelf in de kijker te spelen. Milic speelde zelfs Europees voetbal met KVO, hoe mooi zou het zijn om in z’n voetstappen te kunnen treden. Maar goed, zo ver zijn we nog lang niet, eerst voetjes op de grond en de degradatiestreep achter ons laten. Ook Marko Kvasina – Oostenrijkse spits met Kroatische roots – vertelde mij positieve zaken trouwens.”

Je bent op en top Kroaat maar toch begon je te voetballen in buurland Bosnië. Hoe komt dat?

“Ik groeide op in Metkovic, het uiterste puntje van Zuid-Kroatië, vlak aan de grens met Bosnië. De Bosnische club Gabela voetbalde destijds in eerste klasse en Metkovic slechts in derde nationale. Om de best mogelijke voetbalopleiding te krijgen, koos ik dus op jonge leeftijd voor Gabela in Bosnië. Nauwelijks een ritje van vijftien minuten met de fiets (lacht).”

Bij Gabela brak je door in de eerste ploeg en daarna speelde je bij verscheidene clubs in de Balkan-landen, alvorens in 2019 in Italië te belanden.
“Klopt, ik tekende bij Perugia, in de Serie B (tweede klasse). Niemand minder dan Alessandro Nesta was er trainer, gewezen topverdediger van AC Milan en wereldkampioen met Italië. Twee weken nadat ik mijn contract tekende, werd Nesta echter de laan uitgestuurd en vervangen door Massimo Oddo, ook al een voormalig Italiaans internationaal en wereldkampioen. Hij haalde meteen twee nieuwe centrale verdedigers en ik kreeg geen kans om mezelf te tonen. Uiteindelijk kwam ik er niet in actie maar ik leerde wel enorm veel bij. In Italië is verdedigen een vak op zich en er wordt op training enorm veel aandacht aan besteed. Ik vertrok er als een betere speler, eerst op huurbasis naar de Kroatische eersteklasser Varazdin. Die club stond op zakken maar we wonnen er zowaar bijna elke match en verzekerden ons van het behoud. Daarna ging het dus naar Cracovia in Polen waar ik meteen basisspeler was en uiteindelijk 74 wedstrijden speelde. Het was een enorm mooie periode, zowel sportief als extra-sportief. Krakau is een wondermooie stad. Een beetje vergelijkbaar met Brugge, waar ik nu op hotel zit. Ook in Oostende kon ik al even een kijkje nemen. Ik hou van de ligging aan de zee want in Kroatië groeide ik op aan de kust. Ik kijk er naar uit om me hier te settelen en zo snel mogelijk bij te dragen aan de resultaten van de club.”

kroaten hebben een sterk identiteitsgevoel en dat zie je ook aan de resultaten van de nationale ploeg. ja, het kon anders gelopen zijn, mocht romelu lukaku één van de kansen hebben gescoord, sorry daarvoor (lacht)

Net als elke Kroaat is het Matej z’n droom om ooit uit te komen voor de nationale ploeg.
“Onze nationale ploeg heeft een sterke aantrekking op elke Kroatische speler. Kroaten hebben een sterk identiteitsgevoel en spelen met hart en ziel voor hun land. Dat zie je ook aan onze resultaten. Achtereenvolgens een finale en een halve finale en dat voor een land met 4 miljoen inwoners. Ook in 1998 bereikten we al eens de halve finale. Kijk naar een speler als Modric. Hij is 37, won alles met Real Madrid, maar loopt zich de ziel uit het lijf voor zijn land. Natuurlijk is hier ook voldoende kwaliteit aanwezig, anders haal je die resultaten niet, maar alles begint met passie en inzet. En dat zul je altijd zien bij Kroatië. OK, het kon anders gelopen zijn, mocht Romelu Lukaku één van zijn kansen hebben gescoord tegen ons, sorry daarvoor (lacht).”