SportiefINTERVIEW VD WEEK: CAMERON MCGEEHAN

INTERVIEW VD WEEK: CAMERON MCGEEHAN

Bijna één jaar was hij out met een blessure maar op Beerschot zat Cameron McGeehan opeens weer in de selectie. Wedstrijdfit is hij nog niet maar hij is klaar om in 2022 weer te knallen. Tijd voor een uitgebreid gesprek met onze Britse middenvelder.

Flashback naar 3 februari 2021. Cameron McGeehan valt in de bekerwedstrijd tegen Waasland Beveren geblesseerd uit aan de enkel. Maar eigenlijk ligt de oorzaak van die blessure bij een eerdere kwetsuur die hij opliep in januari 2017.
“Als speler van Luton liep ik toen een scheenbeenbreuk op. Ik kreeg toen een metalen plaatje in mijn been maar ik kon daar de afgelopen jaren perfect mee voetballen,” aldus Cameron.

Maar had je tegen Waasland Beveren plots pijn aan je enkel?
“Klopt, zomaar uit het niets. Er volgde een lange zoektocht naar wat nu exact de oorzaak van de pijn was. Uiteindelijk werd het plaatje weggenomen en ontdekte men een stressfractuur. Ik kwam vorig seizoen niet meer in actie met de bedoeling om helemaal fit te zijn in de voorbereiding op dit seizoen. Ik speelde nog mee in de oefenwedstrijden tegen Koekelare en Zwevezele maar de pijn verdween nooit helemaal. Opnieuw volgde een rustperiode om daarna te revalideren in Antwerpen bij Lieven Maesschalck.”


McGeehan in de voorbereiding tegen Koekelare

Daar liep je alvast enkele bekende koppen tegen het lijf.
“Romelu Lukaku en Jérémy Doku revalideerden er ook en ik praatte er met Francois Kompany, de broer van Vincent. Mentaal is het verhelderend als je met andere sporters kunt praten over je blessures. Iedereen die daar aan het werk is, zit in hetzelfde schuitje. Ik verbleef ook een tijdje in de stad Antwerpen en dat beviel me zeer.”

In november stond je dan eindelijk opnieuw op het oefenveld maar ook die comeback was geen lang leven beschoren.
“Ik sloot inderdaad weer aan bij de groep maar na enkele dagen kampte ik met overbelasting. Dat is niet onlogisch nadat je lange tijd niet speelde, maar het was wel enorm frustrerend. Daarna kreeg ik van de club toestemming om een intensieve revalidatie te volgen in Engeland, dicht bij mijn familie. Dat heeft me mentaal wel deugd gedaan en samen met fysiologen en specialisten werkte ik er hard aan mijn definitieve terugkeer. Zo trainde ik op speciale machines die 70 procent van je lichaamsgewicht wegnemen. Als je dan loopt, zet je minder druk op je spieren.”

een tiental minuutjes invallen behoort eventueel al tot de mogelijkheden”

Intussen train je weer een dikke week mee met de groep. Pijnloos?
“Ja, eindelijk ben ik pijnvrij. Maar na bijna een jaar niet voetballen, ben ik natuurlijk helemaal nog niet wedstrijdfit. Nu een hele wedstrijd spelen zou roofbouw op mijn lichaam zijn. Maar een tiental minuutjes invallen, kan tot de mogelijkheden behoren. Op Beerschot kwam het er nog niet van maar wie weet wel tegen Genk?

Je hebt alleszins goede herinneringen aan Genk.
“Klopt, ik scoorde er vorig seizoen mijn eerste doelpunt in Oostendse loondienst. Wie weet een goed voorteken voor zondag? Maar goed, we zien wel. Het belangrijkste is dat ik op de winterstage in Spanje een goede basis leg voor de tweede seizoenshelft. In januari wil ik er dan weer helemaal staan.”


McGeehan scoorde z’n eerste goal op Genk

Intussen gaat het je privé ook voor de wind hé?
“Ik heb mijn vriendin Tiffany ten huwelijk gevraagd in Parijs. Romantisch hé (lacht). Ze komt binnenkort ook permanent bij mij in Brugge wonen. Ik woon daar echt graag, het is zo’n mooie, rustieke stad. We hebben ons gezin intussen ook uitgebreid. Met een golden retriever weliswaar. We haalden hem weg uit een dierenasiel in Wales en geven hem nu een beter leven. Zijn naam? Kiki, genoemd naar ons favoriete restaurant in Mykonos, Griekenland. Samen met Tiffany en de hond naast de Brugse reien wandelen, daar geniet ik intens van. Ja, er zijn andere zaken in het leven dan voetbal ook. Mijn verlovingsring kocht ik trouwens in Antwerpen toen ik er revalideerde. Dé diamantstad van Europa hé.”

Er zijn zeker andere zaken in het leven dan voetbal. Maar toch, je geniet ervan om weer op het veld te staan, niet?
“Natuurlijk! Op het veld staan, het gras ruiken, zeveren met je ploegmakkers, het teamgevoel in de kleedkamer, … Dat zijn unieke momenten die door niets kunnen worden vervangen. Profvoetballer zijn is gewoon geweldig. Je beseft dat pas écht ten volle als je lang geblesseerd bent.”

En nu zo snel mogelijk het behoud verzekeren in de Jupiler Pro League?
“Ik geloof stellig dat dit geen probleem mag vormen. Ik denk dat onze zwaarste periode achter de rug is. We wonnen de twee belangrijke matchen tegen Eupen en Beerschot. We hebben een zeer jonge groep en daarom zijn er logischerwijs nog veel ups en downs. Met mijn 26 lentes ben ik zelfs één van de meest ervaren spelers. Die ervaring wil ik ook overbrengen op het veld en in de kleedkamer. Ach, als we in januari twee of drie keer kunnen winnen, doen we zelfs mee voor de Play-offs, zo dicht staat het allemaal op elkaar.”

NEEM CONTACT OP
VOLG KVO OP SOCIAL MEDIA
nl_NL