INTERVIEW VD WEEK: KATELARIS

Fanos, wat vind je van het Belgische leven tot dusver?

Het is perfect. Ik hou ervan dat Oostende aan de kust ligt, want zoals je weet is Cyprus omringd door zee. De mensen zijn hier erg aardig en het team is goed. Bovendien heb ik het goede weer meegebracht vanuit Cyprus (lacht).

Is het voor jou simpel om je aan te passen aan de nieuwe competitie en omgeving?

Mijn mindset is simpel, als ik iets wil, dan ga ik er 100% voor. Ik volg mijn dromen en als dit komt door te voetballen in België, dan kom ik naar België. Als dit in een andere competitie zou zijn, dan ga ik die uitdaging ook aan.

Kan je het eens meer hebben over je speelstijl? Je lijkt tot dusver een sterke, stevige verdediger te zijn.

Het is mijn job om te doen wat ik moet doen, en dat is verdedigen. Ik ben fysiek sterk, dankzij mijn moeder en vader (lacht). Dat is wat ik  graag in het spel wil laten zien. Als het nodig is, kan ik ook wel uit de voeten als defensieve middenvelder. Mijn eerste drie seizoenen als profvoetballer stond ik veelal daar.

Op welke positie speel je liever?

Een specifieke voorkeur heb ik niet, dat maakt me niks uit. Ik wil gewoon voetbal spelen.

Je werd kampioen met je ploeg vorig jaar, maar je had ook last van wat blessures. Hoe ging je daar mentaal mee om?

Dat weet je als voetballer, vroeg of laat heb je te maken met blessures. Maar goed, we werden kampioen en iedere wedstrijd waar ik op het veld stond, hebben we niet verloren. Het gaat om een zestiental wedstrijden in totaal.  

In je eerste wedstrijd hier kreeg je een rode kaart, was je verbaasd daarover?

Ik was verbaas over die beslissing, ja. Ik wist niet dat de scheidsrechters zo soft waren. Ik maakte twee fouten in de volledige wedstrijd. Ik ben een verdediger, ik kan toch wel iéts doen.In de laatste minuten, toen de match op zich al beslist leek, kreeg ik toch nog een extra gele kaart. In Cyprus gebeuren dit soort zaken niet. Het is mijn job niet om kritiek te uiten naar de refs, het is hun beslissing en daarmee is het laatste hierover gezegd.

als verdediger mag je toch iéts doen? Die rode kaart was zwaar overdreven”

_{“Die rode kaart was overdreven streng.”}

Je Engels is zeer goed trouwens, heb je lessen genomen?

Ik heb mezelf alles aangeleerd. Ik lees soms boeken of kijk films. Ik had nooit Engels op school, in plaats van naar school te gaan ging ik voetballen. (lacht). Niet echt een goed voorbeeld voor de kinderen maar het was wel zo.

Wat is het verhaal achter je nummer 5?

Ik speel ermee bij het nationale team. Eerst wilde ik 23, vanwege basketlegende Michael Jordan, maar die was al in gebruik dus was de keuze rap gemaakt.

Is Michael Jordan dan een idool van je?
Ik heb zelfs een tattoo staan van hem. Ik ben gek van tattoos. Zo heb ik ook nog afbeeldingen staan van Tupac en Muhammed Ali. Zij verwijzen naar de invloed van zwarte mensen op de geschiedenis. Daarnaast heb ik op mijn rug een tattoo van mijn moeder met haar petekind en een beeltenis van Jezus.


_{“Mijn moeder is de belangrijkste figuur in mijn leven.}

ik heb zelfs een tattoo van mijn mama op mijn rug”

We nemen aan dat religie dan ook belangrijk is voor jou?

Heel belangrijk, ik bid iedere keer vooraleer ik het veld op ga. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk te bidden op vrije momenten. Geloof kan je niet zien, maar je voelt het. Het is belangrijk om stil te staan bij iets dat groter is dan ons. En wij als mensen hebben dit nodig, daar ben ik van overtuigd. Mijn moeder heeft mij het geloof bijgebracht.

De band met je moeder lijkt ons zeer sterk?

Met mijn vader heb ik al geruime tijd geen contact meer. Mijn moeder functioneert als beide ouders voor mij. Ze is echt mijn heldin. Daarnaast heb ik nog vier broers en zussen. Ik ben de jongste, mijn oudste zus is 20 jaar ouder.

Is je familie al naar een wedstrijd gekomen?

Neen, maar mijn schoonbroer is wel al eens komen kijken. Hij is als een vaderfiguur voor mij. Mijn eerste paar voetbalschoenen kreeg ik ook van hem.

Wanneer heb je beslist dat voetbal iets voor jou was?

Ik heb het gevoel dat voetbal mij heeft gekozen. Het is net als verliefd worden, het overkomt je opeens.

Het enige wat ik als kind deed, was voetballen in mijn buurt. Ik hou ook van MMA (gevechtssport), dat deed ik ook een zevental jaar. Na een tijdje moest ik kiezen en was de keuze voor voetbal rap gemaakt. Als ik terugkijk heb ik er nog geen seconde spijt van.

Wat hoop je nog te bereiken binnen je carrière?

Wat ik zeg, is dat ik altijd de beste versie van mezelf wil zijn, dat is mijn doel. Ik vergelijk mezelf niet met andere spelers of competities. God zal me leiden om de beste versie van mezelf te worden.

Droom je van een specifieke competitie?

Uiteraard de Premier League, wie wil dit nu niet? Mijn droom van kinds af was om daar te spelen. Ik ben een Manchester United fan, Vidić is mijn favoriet. Wat een beest was hij.

Wanneer is je carrière geslaagd?

Als ik voor mijn familie kan zorgen en ze kan voorzien van eten en drinken. Dan zal ik gelukkig zijn. Ik ben geen type dat graag met dure auto’s rijdt, dat is niet mijn prioriteit.