Alle NieuwsINTERVIEW VD WEEK: MANUEL OSIFO

INTERVIEW VD WEEK: MANUEL OSIFO

We zijn blij dat hij terug is, ons jeugdproduct Manuel Osifo. Vorig seizoen startte hij veelbelovend met onder andere basisplaatsen tegen Standard en Club Brugge maar erna verdween hij volledig uit beeld. Dat had echter niets met sportieve maar wel met medische redenen te maken. Hij vertelt er alles over maar het belangrijkste nieuws is: “Ik ben terug honderd procent fit en helemaal klaar om dit seizoen alles te geven.”

Manuel Osifo startte met voetballen bij het ter ziele gegane VG Oostende. Na het verdwijnen van ‘Véégéé’ belandde hij bij KVO en hij doorliep er de jeugdrangen tot en met de beloften. Ondanks dat hij zowat de jongste was in de bende van Kurt Bataille viel hij er toch op: defensief sterk en prima voetballend. Dat ontging ook Alexander Blessin niet en hij nam de toen nog 17-jarige verdediger op in de A-kern. In de laatste Playoffwedstrijd op Standard mocht hij zelfs even invallen voor de afscheidnemende Kevin Vandendriessche. Het seizoen erop mocht hij zowaar al starten op Standard en Club Brugge. Een invalbeurt eind september tegen Anderlecht zou echter zijn laatste wapenfeit worden vorig seizoen.

Vertel eens Manu, wat is er toen eigenlijk verkeerd gelopen?
“In de aanloop naar die wedstrijd tegen Anderlecht voelde ik me al niet zo goed. Ik had weinig energie en ook tijdens die korte invalbeurt voelde ik dat er iets niet pluis was. Na die wedstrijd ben ik naar het ziekenhuis in Oostende gegaan voor onderzoeken en daaruit bleek dat ik te veel eiwitten in mijn urine had. Normaal gezien moeten die eiwitten in je bloed terechtkomen en zo voor energie zorgen maar dat gebeurde dus niet meer. Bleek dat mijn nierfilters niet goed werkten. Daarop verbleef ik een week in het ziekenhuis in Brugge waar ze me binnenstebuiten hebben gekeerd. Toen kwam er wel goed nieuws in de zin dat er geen sprake was van een ziekte. Dat was toch wel een opluchting. Wél had ik een ontsteking van de nieren en om die weg te krijgen, moest ik een intense cortisonekuur volgen.”

ik moest een intense cortisonekuur volgen. gelukkig sloeg die aan en wist ik dat alles goed zou komen.”

Dat betekende wel dat je lange tijd niet zou kunnen voetballen.
“Zo’n cortisonekuur is enorm belastend voor het lichaam wat betekende dat ik zeker zes maanden niet mocht sporten. Mijn gezicht zwol er ook vanop en ik verloor spiermassa. Elke maand moest ik me aanmelden voor een controle van mijn bloed en urine. Daaruit bleek dat de cortisone meteen aansloeg. Ik voelde dus wel dat alles goed zou komen, maar het was wel frustrerend om niet te mogen voetballen. Maar goed, mijn gezondheid was op dat moment natuurlijk het belangrijkste.”

Wanneer mocht je dan uiteindelijk wél weer sporten?
“Eind februari stopte ik de cortisonekuur en begin maart begon ik rustig te lopen en weer op te bouwen. De bedoeling was om weer helemaal fit te zijn bij de start van de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Dat is ook gelukt, ook dankzij de goede begeleiding van de medische staf van KVO, onder leiding van dokters Verstraete en Backaert, en team manager Bart Brackez die mij praktisch bijstond tijdens die moeilijkere periode. En ik wil zeker ook mijn mama bedanken, die toch al die tijd mijn steun en toeverlaat was.”


“De medische staf van KVO (onder leiding van dokter Backaert en dokter Verstraete) en Team Manager Bart Brackez hebben mij goed geholpen.

Je bent nu dus helemaal genezen verklaard?
“Zeker en vast. Het ging uiteindelijk om een ontsteking en die is nu helemaal weg door de cortisonekuur. Ik heb niet meer of minder kans dan een andere persoon om dit nog eens te krijgen. Het was niet fijn dat ik werd afgeremd in mijn persoonlijke groei als mens en als voetballer maar misschien kan ik nu wel stellen dat ik er mentaal sterker ben uitgekomen.”

“ik ben nu helemaal genezen en misschien ben ik er ook wel mentaal sterker door geworden”

De voorbereiding is nu een viertal weken onderweg. Hoe verloopt dit nu voor jou?
“Alles loopt prima. Ik ben zó content om weer op het veld te staan, om weer écht deel uit te maken van de groep. Ook op fysisch vlak verloopt alles voorspoedig. Na zo’n lange tijd mis ik misschien enkel nog wat matchritme maar dat komt wel snel terug doordat we veel oefenwedstrijden spelen. Tegen Oudenaarde pikte ik ook al mijn goaltje mee en dat deed wel deugd na die moeilijkere periode.”

Dat smaakt wellicht naar meer. Zeker nadat je toch al mooie wedstrijden afwerkte tegen onder andere Standard en Anderlecht.
“Dat was toen werkelijk een droom die in vervulling ging. Spelen voor zoveel volk met je eigen vrienden en familie in de tribune of voor de televisie. Ik hoop inderdaad dat het enkel maar een beginpunt was, maar ik ben nu eerst en vooral tevreden dat ik weer kan spelen. Nu moet ik hard werken om opnieuw zulke momenten te kunnen beleven.”


“Starten op Club Brugge en Standard: een droom die in vervulling ging.”

Je speelde in die wedstrijden telkens als rechtsachter maar eigenlijk ben je eerder een centrale speler, nee?
“We kampten toen met een tekort aan rechtsachters dus moest ik daar inderdaad depanneren. Ik had dat wel al eens eerder gespeeld dus dat lukte best wel maar ik voel me inderdaad comfortabeler in een centrale positie. Defensieve middenvelder is fijn omdat je jezelf dan meer aanvallend kan uitleven maar als verdediger is het dan misschien weer iets eenvoudiger voetballen omdat je het volledige spel voor je hebt. Ach, het maakt mij allemaal niet zoveel uit waar ik sta, ik doe mijn best op elke positie.”

Praatte je al met Yves Vanderhaeghe over hoe hij jouw positie ziet?
“Nog niet specifiek maar dat hoeft ook niet hoor voor mij. Tijdens de voorbereiding speelde ik veelal als centrale verdediger, op een kwartiertje als defensieve middenvelder na. Ik hou wel van de werkwijze van Yves. Hij is zeer rustig en toegankelijk.”

Kun je hem vergelijken met Alexander Blessin?
“Alex was verbaal veel feller aanwezig. Zeker in de oefeningen waarbij we onze pressing onder de knie moesten krijgen, zat hij er heel kort op: “Push, push, push”, riep hij dan (lacht). Yves is, zoals ik zei, iets kalmer en minzamer. Dat zal wellicht ook te maken hebben met zijn ervaring. Beide zijn goede trainers. Ik zal Alex altijd dankbaar blijven voor de kansen die hij mij heeft gegeven als jonge speler. Nu is het aan mij om hierop verder te bouwen samen met de huidige trainersstaf.”

We wensen je alvast veel succes toe Manu!

NEEM CONTACT OP
VOLG KVO OP SOCIAL MEDIA
nl_NL